Tłok na morzach i oceanach

-

Okazuje się, że na świecie jest zbyt dużo statków.
Albo – z drugiej strony – za mało towarów, które można byłoby przesłać transportem morskim.

Skoro pojawia się tak rażąca dysproporcja spadają ceny frachtu. Baltic Dry Index, który obrazuje wahanie się cen oczekiwanych stawek przesyłania towarów transportem morskim przez globalnych przewoźników, jest na najniższych wartościach od co najmniej 30-tu lat.

Główną przyczyną kłopotów są Chiny.
Spadek produkcji i spowolnienie gospodarcze Państwa Środka oddziałuje na popyt na surowce (między innymi węgiel i rudy żelaza). Według analityków będzie to rzutowało na dalszy spadek ilości przesyłanych kopalin, a więc nadal będzie negatywnie wpływać na ceny frachtu.

Warto zauważyć, że BDI jest realnym wskaźnikiem dotyczącym cen i ich oczekiwań. Mówi on o stanie światowej gospodarki dużo więcej niż zaklinania polityków czy giełdowych analityków. Tym indeksem nie da się spekulować jak cenami surowców czy akcji.

Ceny frachtu i spadające ilości przewozu uderzają w przemysł stoczniowy.
W zasadzie jedyną branżą przemysłu produkcji statków, przed którą widać perspektywę wzrostu w najbliższym czasie, są tankowce. Co ciekawe specjaliści podejrzewają, że będą one bardziej potrzebne do magazynowania wydobytej ropy, niż transportowania jej do odbiorców końcowych. 
Brak popytu na nowe statki uderza głównie w azjatycki przemysł stoczniowy. Chiny posiadają 48% udziałów, Japonia – 26%, a Korea – 17%. Na resztę świata przypada skromne 9%. W Korei Południowej już zapowiedziano wielkie zwolnienia w stoczniach. Również chińscy oficjele przebąkują o konieczności przemieszczenia 6-ciu milionów robotników do innych sektorów.
W tym kontekście ciekawa – i chyba samobójcza – jest inicjatywa zarówno europejska, jak i polska, odbudowania przemysłu stoczniowego. Być może uda się utworzyć w ten sposób kilka tysięcy miejsc pracy, ale zważywszy na brak popytu na transport towarów, hossa nie potrwa zbyt długo.
Chyba, że w europejskich planach jest budowa wycieczkowców. To co innego.
Wybieramy się w rejs?

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Polikulturalizm

-
W raz z rozrastaniem się globalnych korporacji, zmieniało się ich podejście do różnic kulturowych w ramach organizacji. Jeszcze w latach 60-tych XX wieku stawiano na uniwersalizm. Wierzono, że dzięki „nierozróżnianiu kolorów” i uniformizacji przeciwdziała się objawom rasizmu. Niestety tym samym zmuszano pracowników do porzucenia ich kulturowego indywidualizmu. Pod koniec XX wieku szybka globalizacja spowodowała pojawienie się multikulturalizmu. Sprzyjało to otwarciu na inne kultury organizacyjne i uważaniu ich za ważne w procesie rozwoju korporacji. Nie wymagano od pracowników przestrzegania jednego tylko kodu zachowań. Dziś trzeba pójść jeszcze dalej. Ludzie biznesu żyją i pracują w środowisku wielokulturowym, stąd szufladkowanie ludzi na podstawie ich paszportu lub miejsca urodzenia brzmi nienaturalnie. Można zauważyć nowy trend w wielonarodowych korporacjach, zwany – polikulturalizmem . Jedne kultury często pożyczają lub adaptują użyteczne idee lub praktyki z innych kultur. Czasami
Czytaj więcej

Głos przeciw dochodowi podstawowemu

-
Wreszcie się doczekałem. Przeglądając internet wielokrotnie natrafiam na artykuły – ba sam je piszę – wygłaszające potrzebę i zalety comiesięcznej pensji płaconej przez państwo. Tym bardziej cieszy mnie tekst opublikowany na Quartz’u, autorstwa Allison Schrager. Przede wszystkim – pomijając własne doświadczenia – Allison nie zgadza się z opinią, że istnieją „gówniane prace” (określenie Davida Graebera z London School of Economics), które w swej zasadzie są bezcelowe: aktuariusze, przedstawiciele public relation czy telemarketerzy. Usprawiedliwienie, że duża część stanowisk nie odpowiada ludzkiej kreatywności, nie powinno być punktem wyjścia do przeniesienia wszystkich na garnuszek państwa. Obawa przed robotami, które zagarną większą część stanowisk pracy łączy się – w przypadku zwolenników dochodu podstawowego – z chęcią ograniczenia ubóstwa, wyrównania przychodów oraz uwolnienia ludzkiej kreatywności. Allison Schrager próbuje zmierzyć się z powyższymi tezami. Na początek – automatyz
Czytaj więcej

Czekając na drugą falę

-
Amerykański rynek pracy przeżywa obecnie największe wstrząsy w swojej długiej historii . Niektórzy wprawdzie próbują bagatelizować sytuację, twierdząc, że – ho, ho – w dawnych czasach Wielkiej Depresji okoliczności były dużo gorsze. Może i były, ale nie mamy na to dostatecznie dokładnych statystyk. 90 lat temu nie gromadzono bowiem tak dokładnych statystyk. Ogólnie pisząc o zjawisku zwanym „amerykański rynek pracy” trzeba przedstawić kilka liczb . Przede wszystkim obecnie (stan na czerwiec) w Stanach Zjednoczonych udział osób pracujących w ogólnej liczbie obywateli w wieku produkcyjnym (16 – 64 lata) wynosi 60,8% (dane za maj). To i tak nieźle, bo w kwietniu było blisko przebicia granicy 60%. Oznacza to, że jeśli chodzi o odsetek osób uznawanych za pracujących, Ameryka sięgnęła początku lat 70. XX wieku. Powyższe procenty mówią nam tylko tyle, że na 260 milionów Amerykanów w wieku produkcyjnym, faktycznie zainteresowanych pracą jest tylko 158 milionów . Z czego – według danych za
Czytaj więcej