Wyzwania nowoczesnego świata

Wspominałem już we wcześniejszym tekście, że Wielka Brytania – mimo brexitowej gorączki – planuje opodatkować dochody osiągane na terenie Zjednoczonego Królestwa przez amerykańskie korporacje technologiczne (Google, Amazon, Facebook, itp.) dodatkową – dwu procentową – stawką . Jest to zdecydowane wybiegnięcie przed szereg państw Wspólnoty , które dopiero zasiadają do wdrożenia podobnego rozwiązania. Tylko, że z wyższą o jeden punkt procentowy taksą. Teraz się okazuje, że Brytyjczycy nie są osamotnieni w swojej – wydawałoby się – indywidualnej krucjacie przeciw amerykańskim gigantom. Również Francja nie będzie czekać na resztę Unii i od 1ego stycznia zaskoczy Amerykanów nowym podatkiem . Minister finansów już zarezerwował w nowym budżecie blisko 600 milionów euro z tego tytułu. Działanie na własną rękę jest – w przypadku Francji – o tyle zaskakujące, że Paryż wraz z Berlinem był do tej pory postrzegany jako zdecydowani zwolennicy rozwiązania na szczeblu całej Wspólnoty . Pierwotni

Najnowszy raport z badań demograficznych kadry zarządzającej , autorstwa firmy konsultingowej Heidrick & Struggles, zajmującej się doradzaniem i poszukiwaniem odpowiednich osób na najwyższe stanowiska w korporacjach, doskonale obrazuje stan szczytów największych przedsiębiorstw z 13 krajów Europy i Ameryki Północnej. Analiza obejmowała aż 674 dyrektorów generalnych spółek wchodzących w skład głównych indeksów giełdowych na parkietach: Danii, Finlandii, Francji, Hiszpanii, Holandii, Niemiec, Norwegii, Portugalii, , Wielkiej Brytanii, Włoch, Stanów Zjednoczonych, Szwajcarii oraz Szwecji. Oto garść ciekawostek z publikacji. Okazuje się – co za niespodzianka – że 95% dyrektorów generalnych to mężczyźni . Największy odsetek pań kieruje spółkami w Wielkiej Brytanii – aż 8% , ale – na przykład – w Danii, nie ma ani jednej kobiety u sterów. Średni wiek prezesa – w momencie mianowania na stanowisko – to 50 lat, zaś przeciętnie ma on około 56 lat . Przy czym odsetek starszych panów jest

Opodatkowanie dochodów osobistych dotyczy tylko 28 milionów Chińczyków . Zaledwie 2% populacji. Wydawałoby się, że przy tak mizernej bazie oraz przy sporej inwigilacji społeczeństwa unikanie obowiązkowej daniny do fiskusa, jest niemożliwe. A jednak. Udało się to najpopularniejszej aktorce – Fan Bingbing (w świecie zachodnim znana jest z drugoplanowej roli w X-menach). Do czasu . Zatajenie przychodów z ostatniej superprodukcji kosztowało ją : krótką odsiadkę, konieczność zapłaty 130 milionów dolarów zaległych podatków oraz – najważniejsze - publiczne przeprosiny : Partii i narodu. Film – nomen omen - „Unbreakable spirit” z Brucem Willisem i Adrienem Brody, wyprodukowany przez Mela Gibsona, trafi– póki co – na półkę. I zmienił nazwę na „Air Strike”. Postępowanie pani Bingbing będzie miało swoje daleko idące konsekwencje dla wszystkich Chińczyków oraz cudzoziemców pracujących w Państwie Środka . Ostatnio dokonano rewizji prawa podatkowego . Reforma objęła między innymi obniżeni

Rewolucja ruszyła ! Piątego grudnia , spółka zależna Alphabetu, Waymo uruchomiła aplikację – Waymo One , dzięki której mieszkańcy Phoenix , w Arizonie – na razie wąska wyselekcjonowana grupa - mogą zamawiać autonomiczne taksówki , aby odbyć przejażdżkę po najbliższej okolicy. Początkowo wydawało się, że pierwszymi ofiarami postępu w przewozach pasażerskich będą taksówkarze. Tymczasem serwis Waymo One do złudzenia przypomina Ubera , zarówno pod względem ogólnych zasad przewożenia podróżnych, jak również ustawień oraz wyglądu samej aplikacji. Podobieństwo może nie być przypadkowe. Uber i Waymo (dawniej Google Self-Driving Car Project) są równolatkami . Oboje powstali w 2009 roku. W tym czasie pierwszy, mimo poważnych kłopotów finansowych oraz politycznych, stał się najpopularniejszym serwisem przewozowym (i ikoną „sharing economy”, choć ma mało z nią wspólnego). Drugie – przejechało miliardy kilometrów testów oraz 16 milionów kilometrów po drogach publicznych , w tym ostatni rok już j

Tworzenie warunków, aby powstawały nowe miejsca pracy , jest oczkiem w głowie każdego polityka niezależnie od szerokości geograficznej. Władze podejmują wysiłki, tworzą ułatwienia, wspierają inwestorów gotowych zwiększyć pulę stanowisk, obniżają podatki dla przedsiębiorstw, poprawiają elastyczność rynku pracy . O wzroście zatrudnienia mówią wszyscy przywódcy krajów rozwiniętych, rozwijających się oraz tych ubogich. Walka z bezrobociem, o pełne zatrudnienie, jest często głównym celem programów gospodarczych rządzących. Zejdźmy teraz na ziemię i zobaczmy - na przykładzie Wielkiej Brytanii - na co się przekładają wspomniane powyżej starania i gorączkowe legislacje . Po Wielkiej Recesji - i gwałtownym wzroście bezrobocia – brytyjskie władze zdecydowały się na daleko idącą elastyczność rynku pracy , aby iść na rękę przedsiębiorcom, zachęcając ich tym samym do kreowania nowych stanowisk. Efekt z pewnością przerósł oczekiwania ustawodawców oraz polityków. Ostatnie badanie , przeprowadzone

Masowa automatyzacja miejsc pracy nie będzie procesem gwałtownym . Nie ma co się spodziewać katastroficznych wizji: do końca jednego miesiąca pracownicy będą mieli stanowiska pracy, a od początku następnego stracą etaty. Powinniśmy się raczej spodziewać płynnego przechodzenia ze stanu: potrzebujemy ludzi do obsługiwania codziennego działania organizacji, do sytuacji: zadania mogą przejąć automaty, maszyny, algorytmy. Co ciekawe, z jednej strony spółki łożą niemałe środki na automatyzowanie procesów, a z drugiej starają się tym nie chwalić . Przed inwestorami to oczywiste: po co finansować dalszy rozwój firmy, skoro wszystko idzie dobrze. Lepiej przeznaczyć pieniądze na podwyższenie dywidendy. Z kolei chełpienie się przed opinią publiczną, że likwiduje się kolejne stanowiska pracy, ryzykując pikiety przed bramą, brzmi mało rozsądnie. Do ilustracji przebiegu procesu automatyzacji najlepiej posłużyć się przykładem Amazona . Wydawało się, że przełomem dla działalności spółki będzie zaku