Wyzwania nowoczesnego świata

Sytuacja na chińskim rynku pracy zmienia się bardzo szybko wraz z rosnącą presją na podwyżki płac . Ponieważ to właśnie fabryki z Państwa Środka są obwiniane przez administrację prezydenta Trumpa, o spowodowanie utraty dużej części miejsc pracy w Stanach Zjednoczonych, warto spojrzeć jak wyglądają nastroje zarówno chińskich pracowników, jak i pracodawców. Pod koniec czerwca pojawiło się ciekawe badanie przeprowadzone przez Uniwersytet Wuhan, które w ciągu dwóch lat objęło ponad 11 000 robotników i 1200 przedsiębiorców z dwóch prowincji Guangdong oraz Hubei. Wyniki mogą sugerować, że o ile jest szansa (choć raczej iluzoryczna) na przeniesienie produkcji z powrotem do Stanów Zjednoczonych , to z pewnością nie będzie się to wiązało ze wzrostem zatrudnienia. Większość miejsc pracy przejmą automaty . Zaskakującą informacją - wynikającą z badania - jest obawa przedsiębiorców i właścicieli fabryk, dotycząca kłopotów z pozyskaniem ludzi do pracy . Okazuje się, że trudne warunki pracy oraz

Już 70 lat, od sierpnia 1947 roku, kiedy to Pakistan oddzielił się od Indii, trwa nieprzerwanie konflikt pomiędzy oboma sąsiadami. Wzajemne stosunki przechodziły przez wszystkie możliwe fazy: od mordowania żołnierzy chroniących obu stron wątłej linii demarkacyjnej i ostrzału przygranicznych terytoriów, po liczony w dekadach brak jakichkolwiek rozmów dwustronnych. Najlepiej o charakterze sporu między obu państwami świadczy ciągle napięta sytuacja w spornym Kaszmirze, w którym - historycznie rzecz ujmując - dochodziło jeszcze do konfliktów indyjsko-chińskich. Tymczasem po dekadach otwartej i ukrywanej wrogości szykuje się zwrot o 180 stopni w relacjach między New Delhi i Islamabadem . Oba państwa przystąpiły w maju do Szanghajskiej Organizacji Współpracy (SOW) . Jak sama nazwa wskazuje, jest to stowarzyszenie pod chińskimi auspicjami, które zrzesza Państwo Środka, Rosję oraz kraje byłego ZSRR: Kazachstan, Kirgistan, Tadżykistan oraz Uzbekistan. Nowi członkowie mają rozbieżne oczekiwan

O Bezwarunkowym Dochodzie Podstawowym (BDP) napisałem już sporo. Idea, której mgliste początki sięgają okolic lat 60-tych XX wieku, początkowo nie wychodziła poza fazy akademickich rozważań. Wprawdzie przez lata próbowano z nią eksperymentować w wielu krajach i na wiele sposobów, jednak nigdzie nie wdrożono rozwiązania w całości. Większość doświadczeń nie przeszło poza fazę pilotażu , dostarczając jedynie danych do prac naukowych, a nie podwalin pod poważne programy społeczne i polityczne. Dla przypomnienia. BDP powinien mieć charakter uniwersalny (czyli dla wszystkich w danej lokalizacji), podstawowy (pokrywać podstawowe koszty życia) i długoterminowy (trwać co najmniej 5 lat). Najbardziej zaawansowany był projekt w kanadyjskim mieście Dauphine (lata 70-te XX wieku). Wyniki eksperymentu były bardzo obiecujące, ale został on zamknięty z powodu niechęci władz prowincji, do jego kontynuowania. Świat się jednak zmienia. Globalizacja i automatyzacja na dobre wystraszyły polityków i b

Chińska gospodarka dokonała pod koniec XX wieku gigantycznego skoku . Państwo Środka przekształciło się z kraju, który – odzwierciedlając najlepsze radzieckie wzory – był nastawiony na przemysł ciężki, wydobywczy i budowę infrastruktury, w globalną fabrykę. Wraz z rozwojem ekonomicznym w Chinach dokonała się transformacja społeczna. Na wezwanie komunistycznych władz – w ramach patriotycznego wysiłku - biedna, wiejska ludność przeszła gwałtowną rewolucję przemysłową i industrialną, przenosząc się z rejonów agrarnych do miast. Dokonał się szybki skok od roli do fabryk, a następnie - usług . Często w jedno pokolenie. Niestety bycie fabryką dla całego świata (głównie jednak zachodniego), okazało się strategią dobrą, ale krótkoterminową. Załamanie przyszło po Wielkiej Recesji . Świat zaczął oszczędzać, zmniejszając zapotrzebowanie na chińskie produkty. W celu podtrzymania wzrostu gospodarczego - którego dynamika i tak zaczęła siadać – władze postanowiły zachęcić obywateli do wzmożonej k

Ostatnie lata przyniosły wysyp afer finansowych, które odsłoniły mechanizm unikania opodatkowania i tworzenia niebotycznych fortun . Niektóre z nich – jak choćby słynne Panama Papers - doczekały się uhonorowania Nagrodą Pulitzera dla zespołu dziennikarzy śledczych, który ujawnili kulisy nadużyć. Inne jak LuxLeak , mimo wskazania nieprawidłowości w dwustronnych umowach pomiędzy korporacjami, a władzami Luksemburga, które umożliwiały zaniżanie stawek należnych podatków, zakończyły się skazaniem zarówno publicystów, jak i źródła przecieków . Skandale takie jak Mossack Fonseca czy wycieki ze szwajcarskiego oddziału HSBC , ilustrujące sposoby w jakie spółki, biznesmeni, politycy, a nawet gwiazdy sportu czy estrady unikają płacenia podatków, wstrząsają opinią publiczną . Nie trudno jednak odnieść wrażenie, że społeczne ożywienie to jedynie słomiany zapał , a legislatorzy pozostają cały czas krok za firmami doradczymi , które wykorzystują luki w ustawach podatkowych, aby obejść roszczeni

Umowa społeczna, w ramach której pracownicy i pracodawcy godzili się na solidarne odkładanie część zarobków jako zabezpieczenie w razie wystąpienia problemów zdrowotnych, kalectwa czy śmierci traci na aktualności . Było to możliwe w czasach gdy zatrudnieni byli związani z jedną organizacją przez dziesięciolecia, nieprzerwanie gromadząc środki na zapewnienie sobie w przyszłości finansowej poduszki. Dziś czasy się zmieniają. Elastyczna forma pracy zmusza do szukania nowych rozwiązań . Problem amerykańskich programów socjalnych wynika z faktu, że są one ściśle powiązane z posiadaniem pracy. Z wypłacaną pensją powiązane są ubezpieczenia: społeczne, na wypadek bezrobocia czy kalectwa . Dzięki składkom odprowadzanym od wynagrodzenia pracownik ma dostęp do świadczeń emerytalnych oraz zdrowotnych. Sytuacja się komplikuje w momencie, gdy coraz mniejsza liczba ludzi posiada etat . Od czasu Wielkiej Recesji, niemal wszystkie miejsca pracy, które powstały, są związane z pracą na własny rachunek.

W nawiązaniu do poprzedniego artykułu o wyraźnym zubożeniu młodego pokolenia pokazało się kolejne badanie , wykonane przez Pew Research Center (PRC). Tym razem analitycy sprawdzili dane ze 130 lat, dotyczące trybu życia młodych ludzi, w wieku 18 – 34 lata. Okazuje się, że po raz pierwszy od 1880 roku, przeważający odsetek ludzi – 32,1% - mieszka ze swoimi rodzicami, niż korzysta z innych opcji bytowania . 31,6% młodych dzieli lokum z małżonkiem lub partnerem, 14% żyje samotnie, a 22% ze współlokatorami lub rodzeństwem. Gwoli ścisłości, bywały lata, w których procent mieszkających z rodzicami był wyższy niż 32% (sięgał nawet 35%), ale zawsze był on niższy niż odsetek posiadaczy własnych mieszkań. Dla porównania w szczytowym roku 1960, aż 62% przedstawicieli młodego pokolenia mieszkało we własnym gospodarstwie domowym, a tylko 20% z rodzicami. Problem braku własnego mieszkania jest wieloczynnikowy . Przede wszystkim niższe są płace, które millennialsi dostają na start . Przy stałych al