Bezpieczna emerytura czy więzienie?

-

Według badań statystycznych przeciętna japońska emerytura wynosi 780 000 jenów rocznie (nieco poniżej 7 000 dolarów), zaś koszty utrzymania kształtują się na poziomie bliższym 9 000 dolarów. Matematyka jest nieubłagana, większość emerytów żyje poniżej progu ubóstwa. Nie stać ich na życie.

Jakie jest wyjście z sytuacji? Okazuje się, że zaskakująco proste. Darmowe jedzenie, dach nad głową i nieograniczony dostęp do opieki medycznej zapewniają ... więzienia.

Wszyscy, którzy oczekują taniej sensacji powinni spojrzeć na liczby. W 2001 roku osoby powyżej 60-ego roku życia dokonywały 20% kradzieży sklepowych. W 2014 odsetek wzrósł do 35%.
Nie mówię o osobach, które przez nieuwagę zapomniały zapłacić za swoje zakupy. Aż 40% zatrzymywanych na kradzieży emerytów popełniało przestępstwa sześć i więcej razy rocznie. Nie ma mowy o przypadku - chodzi o czyste wyrachowanie.

Większość zatrzymanych ma bardzo silną motywację. Te osoby nie wychodzą z domu by ukraść coś ze sklepu, ale żeby trafić do pudła.

Jak bardzo nie brzmiałoby to absurdalnie, dla wielu osób starszych pobyt w japońskim więzieniu to sposób na życie.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Polikulturalizm

-
W raz z rozrastaniem się globalnych korporacji, zmieniało się ich podejście do różnic kulturowych w ramach organizacji. Jeszcze w latach 60-tych XX wieku stawiano na uniwersalizm. Wierzono, że dzięki „nierozróżnianiu kolorów” i uniformizacji przeciwdziała się objawom rasizmu. Niestety tym samym zmuszano pracowników do porzucenia ich kulturowego indywidualizmu. Pod koniec XX wieku szybka globalizacja spowodowała pojawienie się multikulturalizmu. Sprzyjało to otwarciu na inne kultury organizacyjne i uważaniu ich za ważne w procesie rozwoju korporacji. Nie wymagano od pracowników przestrzegania jednego tylko kodu zachowań. Dziś trzeba pójść jeszcze dalej. Ludzie biznesu żyją i pracują w środowisku wielokulturowym, stąd szufladkowanie ludzi na podstawie ich paszportu lub miejsca urodzenia brzmi nienaturalnie. Można zauważyć nowy trend w wielonarodowych korporacjach, zwany – polikulturalizmem . Jedne kultury często pożyczają lub adaptują użyteczne idee lub praktyki z innych kultur. Czasami
Czytaj więcej

Głos przeciw dochodowi podstawowemu

-
Wreszcie się doczekałem. Przeglądając internet wielokrotnie natrafiam na artykuły – ba sam je piszę – wygłaszające potrzebę i zalety comiesięcznej pensji płaconej przez państwo. Tym bardziej cieszy mnie tekst opublikowany na Quartz’u, autorstwa Allison Schrager. Przede wszystkim – pomijając własne doświadczenia – Allison nie zgadza się z opinią, że istnieją „gówniane prace” (określenie Davida Graebera z London School of Economics), które w swej zasadzie są bezcelowe: aktuariusze, przedstawiciele public relation czy telemarketerzy. Usprawiedliwienie, że duża część stanowisk nie odpowiada ludzkiej kreatywności, nie powinno być punktem wyjścia do przeniesienia wszystkich na garnuszek państwa. Obawa przed robotami, które zagarną większą część stanowisk pracy łączy się – w przypadku zwolenników dochodu podstawowego – z chęcią ograniczenia ubóstwa, wyrównania przychodów oraz uwolnienia ludzkiej kreatywności. Allison Schrager próbuje zmierzyć się z powyższymi tezami. Na początek – automatyz
Czytaj więcej

Czekając na drugą falę

-
Amerykański rynek pracy przeżywa obecnie największe wstrząsy w swojej długiej historii . Niektórzy wprawdzie próbują bagatelizować sytuację, twierdząc, że – ho, ho – w dawnych czasach Wielkiej Depresji okoliczności były dużo gorsze. Może i były, ale nie mamy na to dostatecznie dokładnych statystyk. 90 lat temu nie gromadzono bowiem tak dokładnych statystyk. Ogólnie pisząc o zjawisku zwanym „amerykański rynek pracy” trzeba przedstawić kilka liczb . Przede wszystkim obecnie (stan na czerwiec) w Stanach Zjednoczonych udział osób pracujących w ogólnej liczbie obywateli w wieku produkcyjnym (16 – 64 lata) wynosi 60,8% (dane za maj). To i tak nieźle, bo w kwietniu było blisko przebicia granicy 60%. Oznacza to, że jeśli chodzi o odsetek osób uznawanych za pracujących, Ameryka sięgnęła początku lat 70. XX wieku. Powyższe procenty mówią nam tylko tyle, że na 260 milionów Amerykanów w wieku produkcyjnym, faktycznie zainteresowanych pracą jest tylko 158 milionów . Z czego – według danych za
Czytaj więcej